Συχνές ερωτήσεις

συχνές ερωτήσεις

Ακολουθούν μερικές από τις συχνότερες ερωτήσεις σας, ομαδοποιημένες ανά θεματική ενότητα. Για να δείτε την απάντηση, πατήστε το σύμβολο “+” δίπλα από την ερώτηση.

Καλησπέρα. Είμαι 26 χρόνων. Παλεύω εδώ και 8 χρόνια να αλλάξω τον τρόπο σκέψης για τον εαυτό μου, καθώς δυσκολεύει την καθημερινότητά μου. Σκεφτομαι συνέχεια οτι δεν αξίζω, ότι δε θα καταφέρω και ότι οι άλλοι είναι καλύτεροι από μένα. Φοβάμαι μήπως αποτύχω και με πιάνει πανικός, όταν είναι να κάνω πχ μια εργασία. Αυτό με έχει οδηγήσει στο να αναβάλω υποχρεώσεις ή να τις ολοκληρώσω, κάνοντας πρώτα τα χειρότερα σενάρια. Νιώθω ότι χρειάζομαι στήριξη από τους κοντινούς μου ανθρώπους, αλλά η οικογένεια μου είναι αδιάφορη, γεγονός που με στενοχωρεί. Η κατάσταση αυτή επαναλαμβάνεται συνέχεια και δεν ξέρω πώς να τη διαχειριστώ.
Καλησπέρα σας. Έχω διαγνωστεί από τον Μάρτιο περίπου με Σύνθετη Διαταραχή Μετατραυματικού Στρες. Υπάρχουν, ωστόσο, και συνοδά ζητήματα: μείζονα κατάθλιψη (για την οποία λαμβάνω αγωγή και είχα νοσηλευτεί), διατροφική διαταραχή (υπερφαγία), Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή και επίσης έχω σοβαρό πρόβλημα με τον ύπνο μου. Δεν ξέρω τι δρόμο να ακολουθήσω. Τι θα μου προτείνατε;
Καλησπέρα σας..πως καταλαβαίνουμε ότι έχουμε κατάθλιψη;
Καλησπέρα, είμαι 18 χρονων και προσπαθώ να βιώσω το πένθος από τον χαμό του αδερφού μου εδώ και 2 χρόνια, πλέον σπάνια κλαίω, υπήρξα πολύ νευρικός, και τώρα που μένω μόνος μου δεν έχω όρεξη να κάνω τίποτα, δεν με ενδιαφέρει τίποτα, δεν μπορώ μα φάω καλά, δεν κοιμάμαι ποτέ ένα ολόκληρο 8ωρο, πράγματα που με ενθουσίαζαν και τα λάτρευα, αρχίζουν να είναι ένα μηδενικό στην ζωή μου, δεν θέλω να μιλάω σε κανέναν, έχω χάσει τον εαυτό μου, δεν με αναγνωρίζω και δεν με αντέχω, θέλω απλώς να αισθανθώ ξανά την όρεξη για ζωή και να νιώσω επιτέλους λίγη χαρά. Απλώς η λέξη που περιγράφει αυτό που νιώθω είναι το ρήμα ``πονάω``. Τι θα μπορούσε να με βοηθήσει; (εκτός από την ψυχοθεραπεία, η οποία νιώθω πως δεν μου έχει προσφέρει τίποτα)
Καλησπέρα σας, είμαι 23 χρόνων και τα τελευταία 2μιση χρόνια αντιμετωπίζω κρίσεις πανικού. Είχα πάει σε ψυχίατρο και είχα διαγνωστεί με κατάθλιψη ελαφρυα και με αγοραφοβία. Μου συνταγογραφηθηκαν αντικαταθλιπτικά τα οποία μετα από ενα διάστημα νιώθοντας καλύτερα, κατόπιν οδηγίας του γιατρού τα σταμάτησα. Μετα απο λιγο καιρό επειδή ανακάλυψα πως εχω υπερταση τα σκαμπανευασματα της πίεσης μου, μου δημιούργησαν άγχος και φόβο για την υγεία μου έχοντας ως αποτέλεσμα να ξαναέρθουν οι κρίσεις πανικού.Αυτή την στιγμή εχω σταματήσει τις ψυχοθεραπείες αλλα νιώθω πως θέλω να αντιμετωπίσω μονη μου αυτή την φορα τις κρίσεις χωρίς φαρμακευτική αγωγή. Τι θα μου προτείνατε;
Καλησπέρα.. Σε αυτό το μνμ θα σας περιγράψω τον γολγοθά όπου βιώνω σχεδόν όλη μου την ζωή αλλά πλέον πολυ περισσότερο . Πάντα η σχέση μου με το φαγητο δεν ήταν καλή και φυσιολογική. Ανέκαθεν μου αρεσαν τα γλυκά ,τα προτιμώ πολυ περισσότερο. Νιώθω πως μπορώ να φαω δεκάδες από αυτά πειναω ,δεν πειναω. Έχω κουραστεί. Μου λείπει το πως ήμουν πριν από 3 χρόνια αν κι τότε πάλι με θεωρούσα λιγο παχιά. Βλέπω φωτογραφίες μου κι ζηλεύω τον τότε εαυτό μου . Θέλω να αδυνατησω αλλά δεν μου είναι εύκολο. Έχω βάλει τουλάχιστον 20 κιλα και δν νιώθω καθόλου ο εαυτός μου. Δεν τρωω μπροστά σε άλλους, δν πηγαίνω στην θάλασσα , νιώθω χαμηλή αυτοπεποίθηση αν και δεν φαίνεται. Πλασάρω πολυ διαφορετικά τον εαυτό μου αλλά εγώ μεσα μου υποφερω. Καθημερινά μπορεί να φαω πάνω από 10 κρουασάν ενώ μπορεί και να μην πειναω. Η δουλεια μου είναι τέτοια που έχω πρόσβαση στα κρουασάν πχ. Όταν είμαι σπιτι δεν τρωω τόσο. Όπως και να χει, τρωω κρυφά ,μακριά απ τα βλέμματα όλων. Τρωω σε σημείο να σκασω. Να νιώσω αηδία για το σώμα μου. Κουράστηκα,είμαι μόνο 19 κι βασανιζομαι παρα πολυ! Δεν σταματάει αυτός ο γολγοθάς μου. Θέλω να έχω ένα ωραίο σώμα ,να το αγαπω κι να νιώθω εντάξει μέσα σε αυτό. Έχω χάσει χίλια δυο πράγματα. Όλο το καλοκαιρι μόνο τζιν φορούσα. Μου λείπουν τα φορέματα που φορούσα,η ζωή που είχα πριν ξεφύγω τόσο. Δεν θα γλιτώσω ποτε από αυτό..
Καλησπέρα. Εδώ και πολλούς μήνες νιώθω ένα απέραντο κενό μέσα μου που δεν γεμίζει με τίποτα. Είχα μια τραυματική σχέση πριν δυο χρόνια και από τότε νιώθω πως δεν έχει νόημα η ζωή μου. Δεν με ευχαριστεί τίποτα πλέον και όλα τα κάνω μηχανικά. Το άγχος μου με έχει φτάσει σε σημείο να με πιάνουν κρίσεις και να μην μπορώ να λειτουργήσω στην καθημερινότητα μου. Νιώθω συνεχώς μόνη μου και όλη μέρα με πιάνουν τα κλάματα για το παραμικρό. Προσπαθώ να σκεφτώ κάτι που μπορεί να με ευχαριστήσει αλλά δεν μπορώ. Επίσης αντιμετωπίζω και θέματα με τους γύρω μου γιατί συνέχεια προσποιούμαι την κοινωνική η την ευδιάθετη επειδή ντρέπομαι να δείξω πως νιώθω ή να εκφραστώ και όλοι νομίζουν ότι είμαι ακριβώς το αντίθετο. Όλη την ώρα είναι στο μυαλό μου σκέψεις που με κάνουν να νιώθω δυστυχισμένη και μόνη μου και περιμένω να μείνω μόνη μου ώστε να ξεσπάσω. Δεν μπορώ να ζήσω καμία στιγμή και δεν έχω κανέναν να μπορώ να νιώσω ο εαυτός μου.
Εθισμός στα video games από τον 18χρονο γιο μου. είναι όλη την νύχτα στον υπολογιστή και την ημέρα κοιμάται. Υπάρχει μεγάλο πρόβλημα.
Ο γιος μου είναι φοιτητής 21 ετών κ έχω διαπιστώσει εθισμό στα video games.Πως να το αντιμετωπίσω;
Πως να αντιμετωπίσω τη βουλιμια ?
Καλησπέρα. Είμαι κάτω απο 18 και δεν έχω στην πόλη μου κάποιο κέντρο όπου θα μπορούσα δωρεάν να λάβω υποστήριξη για θέματα διατροφικων διαταραχων. Προκαλώ εμετό και σχεδόν καθημερινά παθαίνω κρίσεις υπερφαγιας. Κατά περιόδους καταφεύγω σε λύσεις όπως το να μην τρώω καθόλου ή μοναχα να πεινω, κάτι το οποίο ποτέ δεν καταλήγει με επιτυχία. Έχω χάσει τελείως την αίσθηση ότι έχω χορτάσει ή ότι πεινάω. Η γονείς μου δεν λαμβάνουν σοβαρά αυτό το πρόβλημα, θεωρούν πως απλός τρώω πολύ και γιαυτό δεν αδυνατιζω. Δεν ξέρω που θα μπορούσα να απευθυνθώ δωρεάν. Τι θα μπορούσα να κάνω;
Γειά σας. Εδώ και περίπου 9 μήνες αντιμετωπίζω κάποια περίεργα συμπτώματα η ένταση τών οποίων με τον καιρό αυξάνεται. Αυτό που θα ήθελα από εσάς είναι να αξιολογήσετε κατά πόσο τα συμπτώματα που θα σας αναφέρω, πρέπει να με οδηγήσουν στο να ζητήσω βοήθεια από κάποιον επαγγελματία ψυχικής υγείας. Το πρώτο και πιο σοβαρό είναι η δυσκολία στην αναπνοή, σε σημείο που νιώθω ανάγκη να βήξω σκόπιμα πάρα πολύ δυνατά, ώστε να μπορέσω να πάρω βαθειά ανάσα. Συνεχίζουμε με ένα μούδιασμα κυρίως στα χέρια και λιγότερο στα πόδια, που μοιάζει περισσότερο με μια αίσθηση συμφόρησης και ενίοτε προκαλεί μια ισχνή αδυναμία. Λιγότερο συχνά συμπτώματα είναι η εφίδρωση και η αίσθηση ταχυκαρδίας. Θα ήθελα επίσης να ρωτήσω αν τα συμπτώματα κρίσεων πανικού μπορούν να φτάσουν σε τόσο μεγάλη ένταση που να προκαλούν λιποθυμικά επεισόδια ,παρόμοια κλινικά προβλήματα και εμφάνιση καρκίνων. Ευχαριστώ για τον χρόνο σας.
γεια σας! είμαι 40 χρονών με 2 παιδιά το ένα στην εφηβεία το άλλο στο δημοτικό...έχω χωρίσει και γενικά έχω περάσει πολλά σημαντικά πράγματα... μέχρι πριν το διαζύγιο αυτό ότι και να συνέβαινε μέσα μου υπήρχε αισιοδοξία ότι όλα θα πάνε καλύτερα... τώρα τρία χρόνια μετά το διαζύγιο και παρότι έχω κάνει μία σχέση καλύτερη από αυτή του γάμου μου εγώ τη δουλειά μου έχω προοπτικές να δημιουργήσω κάτι άλλο το οποίο το κάνω και αυτό μέσα μου δεν είμαι φαίνονται όλα μάταια ξυπνάω το πρωί με ένα αίσθημα θλίψης έχω πάει σε ψυχολόγο γενικά στη ζωή μου πώς είναι σαν κάπου μέσα μου ότι και να κάνω να μου φαίνεται κουραστικό ψυχοφθόρο πιεστικό γιατί για να κάνεις όλα αυτά δεν έχεις χρόνο να ηρεμήσεις και να τα ζήσεις.... μου φαίνονται όλα πιεστικά δεν νιώθω πουθενά ασφαλής γιατί ξέρω ότι όλα σταματάνε κάποια στιγμή όπως σταμάτησε και ο γάμος μου ξαφνικά..... δεν μπορώ να νιώσω καλά μέσα στη σχέση που έχω ενώ είναι καλή γιατί φοβάμαι ότι εγώ ξέρω το story έχω δει το έργο που λένε και ξέρω ότι μπορεί για το χ ψ λόγο να τέλειωσει οπότε δεν μπορώ να ησυχάσω ....

Συχνές ερωτήσεις

Αλίκη Κώνστα – Ψυχολόγος ΕΚΠΑ, MSc
Ελληνική Ψυχολογική Εταιρεία

faq

Περιεχόμενα